SVBruggeSintLeonarduskerkDudzele

Séraphin heeft hier in 1813 de ruïne getekend van de Sint-Leonarduskerk in Dudzele, sinds 1971 een deelgemeente van Brugge (West-Vlaanderen). Deze romaanse westbouwruïne situeert zich nabij de Parochiekerk Sint-Pietersbanden met het nabijgelegen kerkhof. Het huidige uitzicht is fasegewijs tot stand gekomen.

Er was reeds vroeg sprake van een kerk te Dudzele, waarvan de Sint-Donaaskathedraal te Brugge in 1109 het patronaatsrecht ontving. Voordien was dit in handen van de Abdij van Corbie.

Vanaf 1060 moet er al een verering van Sint-Leonardus zijn geweest, en het kerkje van Dudzele ontwikkelde zich tot bedevaartsoord voor deze heilige. In de tweede helft van de 12e eeuw werd een romaanse kerk op deze plaats gebouwd.

De westbouw bestond uit een vierzijdige toren geflankeerd door twee vierzijdige traptorens en twee kleine nevenruimten in het verlengde van de zijbeuken.

In 1350 gaf het Sint-Donaaskapittel toestemming voor het herbouwen van de Onze-Lieve-Vrouwekapel, gelegen aan de noordkant van de kerk, van dit gedeelte bleef onder meer het oostvenster gedeeltelijk bewaard. In de tweede helft van 16de eeuw werd als gevolg van de godsdiensttroebelen een deel van de kerk vernield.

Later werd het schip weer in gebruik genomen, maar het koorgedeelte was vernield, om pas in 1644 te worden hersteld. Ook de Onze-Lieve-Vrouwekapel werd toen hersteld. In 1667 werd het schip hersteld. De toren werd gesloopt.

In 1671 werd de toren gesloopt met uitzondering van de westmuur, waarvan men de nieuwe kerkgevel zou maken. De kruisbeuk werd hersteld.

In 1673 stortte de middentoren in. In 1687 werd een plan opgemaakt voor de nieuwe kerk. Op de plaats van de romaanse kruisbeuk, de zijkoren en het westelijk gedeelte van het hoofdkoor werd een driebeukige kerk van drie traveeën en een voorportaal gebouwd. Het oostelijk gedeelte van het middenkoor, de sacristie en een deel van de zijkoren bleven bewaard.

In het verlengde van de langsmuren van het middenkoor werden vier meer buitenwaarts geplaatste zuilen voorzien.

Op de westbouw werd in 1713 een klokkentorentje gebouwd. Bij het uitgraven van stenen viel in 1714 een zuil op het ingangsportaal. In 1715 werd een deel van de toren gesloopt. Een nieuwe muur rond het kerkhof werd gebouwd.

In 1872-1873 werd een nieuwe kerk gebouwd maar sommige delen, met name de oostgevel van de noordbeuk van 1350, werden daarin geïntegreerd. Een deel van de kapconstructie is van 1644. Een torentje werd vóór het middenschip gebouwd. Van de romaanse westbouw bleef slechts een restant van de zuidelijke traptoren en een scheidingsmuur bewaard.

De huidige overblijfselen zijn de zuidelijke traptoren en de zuidelijke scheimuur van deze romaanse westbouw van de voormalige Sint-Leonarduskerk. De aanzetten van het westportaal, van de oostelijke gordelboog en van de zuidelijke scheimuur zijn bewaard gebleven.

De huidige kerk is een georiënteerd bedehuis aansluitend bij het type van een hallenkerk uit de 17de eeuw.

(Bronvermelding: Onroerenderfgoed.be; Wikipedia)